Męczennicy na płótnie

      Hej, hej! Dzisiaj przychodzę z książką od Wydawnictwa SQN, zapraszam dalej!     

      Wolicie jak serie kryminalne są wydawane niemal za jednym zamachem czy jak pojawia się jeden tom rocznie? Osobiście wolę, jak jest jeden, maksymalnie dwa tomy na rok, bo zwyczajnie nie nadążam przy tej ilości wydawanych powieści.

      Seria z komisarzem Bondysem jest wydawana dość szybko. Pierwszy tom pojawił się w marcu 2024 roku, kolejny w czerwcu, a następny we wrześniu. To dość ekstremalne tempo, ale zapewne to nie jest tempo pisania autorki, a seria ta była już po prostu gotowa. Czy jednak tak często pojawiające się części serii to dobry pomysł?

      "Męczennicy na płótnie" jest tomem drugim, a wydarzenia z pierwszego są ściśle powiązane również z tym, a co za tym idzie, czytanie w losowej kolejności nie wchodzi w tym przypadku  rachubę.

     Komisarz Bondys po ostatnim śledztwie próbuje dojść do siebie, a także ułożyć w końcu swoje sprawy prywatne. Niestety, nie jest mu dane skupić się na sobie, ponieważ pojawia się trup. Z Brdy wyłowione zostaje ciało staruszki i od razu wiadomo, że przyczyniły się do tego utonięcia osoby trzecie. Była bowiem związana, ale także okazało się, że ma ranę kłutą brzucha. Jeden nieboszczyk wystarczyłby do śledztwa, ale nie tym razem. Niedługo później wyłowione zostaje z rzeki ciało małego chłopca, dosłownie kilkuletniego. Jedno miasto, jeden komisarz i jego zespół oraz kolejny seryjny morderca? Czy to w ogóle prawdopodobne?

     O ile pierwszy tom był powiewem świeżości, czymś niemal zaskakującym, ale przede wszystkim świetnym kryminałem, tak na kolejny już mam wrażenie zabrakło pomysłu. Fabularnie to po prostu poprawna powieść, jest trup, jest śledztwo, jest rozwiązanie zagadki i tak schematyczny bohater jak to tylko możliwe, bo to kolejny komisarz mierzący się z demonami przeszłości i zmierzający ku przepaści. Wylądowanie na dnie to tylko kwestia czasu.

     A fabularnie? Zaskoczenia tutaj nie ma naprawdę żadnego. Często to oczywiście nie jest wada i nawet jeśli czytelnik wie od początku, kto zabija, to dochodzenie do tego dlaczego i kluczenie w poszlakach może sprawić czytelniczą przyjemność. Niestety, nie tym razem.

     I sam motyw. Ktoś tu mocno inspiruje się pomysłami Piotra Borlika i mknie dokładnie w tym samym kierunku, a dobre to nie jest. Samą brutalnością i próbą za wszelką cenę skomplikowania zagadki kryminalnej nie zbuduje się czegoś, co będzie wciągało bez reszty i będzie genialną opowieścią.

     Podsumowując, jednak chyba zbyt szybko wydawane są kolejne tomy po sukcesie pierwszej części, a komisarz Bondys stał się tylko kopią i niestety... marną. Dlatego, jeśli ktoś nie czyta z reguły kryminałów, to jak najbardziej będzie to świetny pomysł i zapewne uzna książkę za świetną, ale jeśli ktoś zna sporo tego typu powieści, to zawiedzie się ogromnie.

     Recenzja powstała we współpracy z Wydawnictwem SQN.